Mijn vorige ‘blog' heb ik pas twee weken geschreven, maar sindsdien is er alweer zoveel gebeurd. Daarom toch maar een kleine update...

Zoals jullie misschien al gezien hebben op de foto's, hebben we het weekend van 16 en 17 januari doorgebracht in Jaco. Jaco is een plaatsje aan de Pacifische kust waar je niet heengaat omdat er zoveel cultuur valt op te snuiven, maar gewoon omdat het aan de kust ligt en er veel barretjes zijn. Wij hebben daar dan ook het hele weekend op het strand te gelegen en 's avonds gezellig de kroeg in te gaan. Na dit weekend was zowaar een klein beetje verkleuring op ons gezicht te zien!

Die week erna hebben we weer een rustig weekje gehad met elke ochtend Spaanse les (2 uur per dag) en 's middags hebben we dingen in de buurt bezocht.
Die vrijdag zijn we na de Spaanse les, om 13.00 met z'n tienen in de microbus gestapt, zodat we om 15.00 uur in Palmaris waren. In Palmaris was er een soort festival aan de gang: een combinatie van feesttenten, eettentjes, een kermis en een carnavalsoptocht. Voor de carnavalsoptocht hebben we ruim twee uur op een plekje langs de weg gewacht. Wij dachten dat het al om 17.00 zou beginnen, dus wij stonden iets voor die tijd al langs de weg te wachten. Maar goed, alles gaat hier op de Costaricaanse tijd, dus dat werd ‘ietsje' later. Gelukkig was het zeker de moeite waard. Veel muziek (live!), veel dansende mensen, veel wagens, veel glimmende pakjes en veel bloot. Zo'n swingende carnavalsoptocht zal je in Nederland nooit meemaken! Na de 3 uur durende optocht zijn we richting een tent gegaan en hebben daar het feest voortgezet.

De week erna hadden we ook nog steeds vakantie, dus hebben we (Monique, Colinda en ik) ervoor gekozen om voor vijf dagen naar Puerto Jimenez te gaan. Dat is een plaatsje helemaal in het zuiden van Costa Rica dat vlakbij Nationaal Park Corcovado ligt. Het is echter acht uur reizen met de bus vanuit San José, dus we zouden er niet zomaar in een vrij weekendje heen kunnen.

Dinsdagochtend zijn we na de Spaanse les meteen vertrokken naar San José met de taxi, om daar om 12.00 de bus te kunnen nemen. De buschauffeur was een echte Tico, dus Colinda en ik hebben elkaar tijdens de rit vaak aangekeken met een blik van ‘fijn dat we weer aan de juiste kant van de weg rijden en niet een enorme botsing hebben gehad omdat de buschauffeur dacht dat hij in deze bocht wel in kon halen'. De laatste twee uur in de bus gingen zijn we zelfs over heel veel krakende bruggetjes gereden (die het wat ons betreft elk moment konden begeven) en gingen van we van links naar rechts om toch maar zoveel mogelijk kuilen in de weg te kunnen ontwijken. Gelukkig waren er die laatste twee uur bijna geen tegenliggers meer, omdat we toen van de hoofdwegen af waren.

Uiteindelijk zijn we goed aangekomen in Puerto Jimenez en hebben we daar, na een paar keer naar ‘Bosque Mar' te hebben gevraagd, het hostel gevonden waar we een reservering hadden. In het hostel maar meteen de twee ventilatoren aangezet en gaan slapen, omdat we alle drie zo moe waren van de reis.

De dag erna rustig aangedaan omdat Monique en Colinda zich allebei niet zo lekker voelde en bij een reisbureautje twee tours geboekt voor de dagen erna: een kano-tour door de mangrove heen en een twee daagse hike door het Corcovado Park. De kano-tour vond de dag erna al plaats rond 13.00. Het zou volgens de vrouw van het reisbureau ongeveer een kwartier lopen zijn, dus we zouden eigenlijk pas rond 12.30 weg moeten gaan van ons hostel, maar gelukkig waren wij zo slim om al rond 12.00 te vertrekken. Het ‘stukje' lopen bleek namelijk geen 15 minuten te duren, maar ongeveer 40 minuten. En van die 40 minuten konden ongeveer 2 minuten in de schaduw lopen, dus we waren al bezweet voordat we überhaupt aan de tour waren begonnen.

De tour zelf was erg leuk. We werden begeleid door een vrouwelijke gids die ons het een en ander over de mangrove heeft verteld en daarnaast hebben dankzij haar ook nog wat apen kunnen spotten. Verder was het gewoon heel mooi om door de mangrove en op zee te kanoën.

De dag erna moesten we vroeg op staan (04.30) voor onze hike door het park. Om 05.30 werden we opgewacht door een inimini-gids Alvaro (denk aan een kop kleiner dan dat ik ben). Hij had een taxi voor ons geregeld, dus we konden meteen vertrekken in plaats van te wachten op de truck (waar eigenlijk alle toeristen naar het park toe vervoerd worden), die pas om 6.00 zou komen en 2,5 uur over de reis richting het park zou doen. Onze taxi deed er gelukkig 1,5 uur over. Eenmaal aangekomen bij Carate, een soort gehucht, begonnen we meteen met wandelen. Of eigenlijk snelwandelen, want ondanks de inimini beentjes van onze gids, hield hij het tempo er wel in.Toen we hem voor het eerst zagen zeiden we nog tegen elkaar 'hij zal wel niet zo snel lopen, want hij heeftecht inimini beentjes'... dat hebben we dus geweten.
Eerst moesten we nog 3,5 kilometer over het strand lopen voordat we bij het officiële huisje aankwamen, waar we ons in moesten schrijven. Per dag mogen er namelijk maar maximaal 40 mensen het park in. We hadden al verwacht dat het 8 uur lopen zwaar zou zijn, maar dat het zo zwaar waar was, hadden we niet verwacht. Ik heb vaak gedacht ‘waar ben ik aan begonnen'. We liepen afwisselend in de jungle (secundairy rainforest), bergje op bergje af en over het strand, in de volle zon, wegzakkend in het zand. En dat alles met twee kleine backpacks op onze rug! We hadden met zijn drieën twee kleine backpacks meegenomen met daarin wat kleren, eten en drinken, die uiteindelijk nog best wel zwaar waren. Elk uur hoefde één iemand geen backpack te dragen en naar dat uur leefden we dan ook echt naar toe. Wat hebben wij gezweet zeg. Gelukkig maakten de apen, vogels en coati's die we onderweg tegen kwamen en de super mooie stranden, de wandeling zeker de moeite waard. Ook de douche en het eten dat we kregen op het kamp Sirene, was echt een beloning voor de hele wandeling.

Na het eten zijn we snel gaan slapen in de tent die we van onze gids kregen. De volgende dag moesten we namelijk vroeg op en verder was er in het kamp weinig te beleven. Helaas stond de tent op een houten vloer en was ik blij toen het weer ochtend was, omdat ik op het einde niet meer wist hoe ik moest liggen.

's Ochtends vroeg vertrokken voor een ‘ochtendwandeling' naar de rivier dichtbij Sirene. Daar hebben we ook nog een tapir van heel dichtbij gezien! Wat een groot beest is dat zeg! Daarna snel weer terug gegaan naar het kamp om daar te ontbijten en om 7.20 te vertrekken voor de terugreis. Ze zeggen altijd dat de terugreis sneller lijkt te gaan dan de heenreis en dat was in dit geval ook echt het geval. Onze gids had nog een hoger tempo dan de dag ervoor en blijkbaar hielden wij dat deze dag beter vol, dus we waren na drie uur al halverwege terwijl we er de dag ervoor totaal 8 uur over de 21 kilometer hadden gedaan! Uiteindelijk hebben we iets van 6,5 uur over de totale 21 kilometer gedaan, dus we mochten trots op onszelf zijn. Op het einde werden we beloond met een hele koude cola, waar we echt van hebben genoten! Ook hier had onze gids weer een mini truck weten te regelen, waardoor we niet met de grote truck mee hoefden die pas twee uur later ging. Bovendien konden we een beetje droog-waaien in de wagen.

Eenmaal aangekomen in Puerto Jimenez, zijn we in onze hostelkamer meteen onder de douche gesprongen en hebben schone kleren aangetrokken die we in het hostel hadden laten liggen. Daarna zijn we naar de pizzeria gegaan voor een heerlijke pizza! Ook deze avond zijn we weer niet al te laat gaan slapen, omdat we de volgende dag weer om 4.00 op moesten om om 5.00 in de bus richting San José te kunnen nemen. Gelukkig heb ik wel heerlijk door kunnen slapen in de bus, waardoor ik van de 9,5 uur durende busreis weinig heb meegekregen.

De komende week moeten Colinda, Laurien, Monique en ik vooral gebruiken om dingen te regelen voor het lesgeven op de twee scholen en de buitenschoolse sportactiviteiten. Volgende week zit onze vakantie er dan echt op en gaan we beginnen met het lesgeven. Tenminste, officieel beginnen hier de scholen 8 februari, maar met de verkiezingen hier weet je dat gewoon niet 100% zeker. Het kan zomaar zijn dat ze de 10^e beginnen, maar goed, we gaan er maar niet vanuit.

Ik hoop dat jullie het nog steeds leuk vinden om een beetje up-to-date te blijven van mijn leventje hier. Ik vind het in ieder geval erg leuk om jullie reacties te lezen!

Heel veel liefs uit een bewolkt Purral!

xx Merel

P.s. Ik heb mijn eerste kakkerlakken al gedood! Ik kon ze 's nachts niet meer lief naar buiten zetten en ik wilde ze toch echt uit mijn kamer hebben, dus zag ik maar één uitweg.. ze een dikke mep verkopen met mijn slipper en in de prullenbak gooien. Jammer genoeg zijn hier ongeveer 3 cm groot en hoor je dus ook echt gekraak als je erop slaat... iewwhhhh!