Jaja, er is weer een teken van leven uit het land van ‘magnetron-thee', ‘leche condensada' en ‘brood-met-veel-te-lange-houdbaarheidsdatum'. Mijn excuses dat het zo lang heeft moeten duren, maar ondanks de tranquilo-mentaliteit hier, is mijn schema bijna net zo vol gepland als in Nederland.

De scholen hier beginnen vroeg, om 7 uur 's ochtends. Als ik les moet geven, sta ik dus al om 5.30 op. Gelukkig voelt het niet zo vroeg, want het is hier al om 18.00 uur donker en heb je het idee dat rond 21.00 uur al twaalf uur 's nachts is. Maar goed, met dit gebrabbel zal ik jullie niet langer lastig vallen.
De kinderen op de Juan Floris Umaña school waar ik lesgeef zijn erg schattig! Ik smelt dan ook helemaal weg als ze mij met die donkere oogjes aankijken,‘profi,profi,profi' roepen of mij aanspreken met iets dat op ‘mierol' lijkt. Daarnaast vinden ze gym bijna allemaal leuk en zijn bij elk spel dan ook super enthousiast. Luisteren en stil zijn tijdens de uitleg vinden ze nog wel erg moeilijk, maar goed dat zal langzaamaan vast wel wat verbeteren!

We geven tot nu toe alleen nog les op één school, omdat ze op de andere school nog meer van de ‘tranquilo-mentaliteit' zijn en de directrice daarnaast niet echt een fan is van sport (wat niet echt in ons voordeel werkt). De school waar we nu op werken is een school waarmee ISOP nog nooit eerder mee heeft samengewerkt. Daarom zijn we de afgelopen weken bezig geweest met dingen regelen voor de nieuwe school. Zo zijn we onder andere langs geweest bij alle ouderavonden, die verspreid waren over ongeveer 8 dagen, en hebben we in ons beste Spaans verteld wat ISOP is en wat wij komen doen op de school. Leuk, maar af en toe ook wel lastig als ouders heel snel hun vraag stellen en je dus maar de helft begrijpt van wat ze zeggen.

Naast het lesgeven op school, zijn er ook nog de buitenschoolse sportactiviteiten. Zo geven we voetballessen, gymnastieklessen en zwemlessen. Alle lessen zijn nu twee weken aan de gang, erg leuk, de kinderen zijn erg enthousiast. Voor de zwemlessen hadden we zelfs teveel aanmeldingen. We hadden plek voor 48 leerlingen, maar er waren 80 inschrijvingen. Ik krijg nu nog steeds elke dag vragen van ouders of kinderen of we toch nog niet een plekje over hebben.

Om alle families en vrijwilligers te leren kennen, hebben we 19 februari een welkomsborrel in Salón Comunal georganiseerd. Veel mensen waren aanwezig en het was een gezellige avond met eten en muziek! Toen het rond elf uur afgelopen was, hebben wij (Colinda, Monique, Kitty, Annemarie, Sander en ik) de avond voortgezet in San José.

Afgelopen zondag hebben we onze eerste sportdag gehad, met als thema ‘familie'. Klinkt misschien wat suf, maar we wilden onze eerste sportdag heel toegankelijk houden. Veel spelletjes waar je met de hele familie aan mee kon doen, zodat de ouders ook bekend raken met ISOP. Er waren ongeveer 30 à 40 kinderen, dus dat is (hier) voor een eerste sportdag volgens mij best netjes!

Naast al het werk voor ISOP, hebben we natuurlijk ook nog andere dingen gedaan! Zo heb ik inmiddels weer vier verjaardagen achter de rug. Het begon met die van mijn broertje Travis, daarna Gerald (neefje Kitty), Kitty's verjaardag en tot slot mijn vaders (Orlando) verjaardag! Alle vier de verjaardagen werden gevierd met een grote verjaardagstaart waar de jarige nadat er gezongen was en de kaarsjes uitgeblazen waren, met zijn neus ingeduwd werd. Daarnaast ontbrak de piñata natuurlijk ook niet. Voor de mensen die geen idee hebben wat een piñata is: een groot figuur van papier-maché en heel veel crêpepapier, en met enorm veel snoepjes erin. Als iemand jarig is, wordt deze opgehangen en als alle visite er is, mogen de kinderen omstebeurt tegen de piñata aanslaan met een stok (lekkere opvoeding..) totdat de piñata kapot is en er allemaal snoepjes uitvallen. Vervolgens voelen alle papa's en mama's zich ook weer even klein en graaien ze net zo hard naar de snoepjes op de grond als de kinderen. Erg leuk om te zien, maar ook om mee te graaien!

Wat bij een verjaardag ook niet kan ontbreken (ik weet niet of het traditie is, maar wij hebben het er maar van gemaakt), zijn eieren op je hoofd. Inmiddels heb ik al een ei op het hoofd van Kitty en twee eieren op mijn vaders hoofd op mijn naam staan.. Ze zeggen dat ei goed is voor je haar, maar ik ben toch blij dat ik hier niet jarig ben.

Voordat Kitty afgelopen week weer naar Nederland ging, hebben we ook nog een aantal andere leuke dingen met Kitty meegemaakt. Zo zijn we naar een ‘resa' bij Kitty thuis geweest. Zo'n resa komt in het kort neer op heel veel zingen, eten en vervolgens alles wat in huis is aan kerstspullen weer opbergen op zorgen. Ik weet dat het een beetje raar klinkt; in februari de kerstspullen opbergen, maar goed, hier is dat blijkbaar normaal. Misschien omdat het er zo gezellig uit ziet zo'n versierde boom of omdat het zelfs met de kerstspullen ‘tranquilo'-aan gaat.

De laatste week van Kitty zijn we veel uitgeweest in San José. Erg leuk om de verschillende uitgaansplekken te leren kennen! Aan aandacht komen we hier trouwens niets te kort. Op veel plekken worden we nagestaard, nagepsssst of aangesproken. Nu maar hopen dat we straks niet verwaand terugkomen...

Wat ik bijna vergeet te vertellen, is dat we ook nog een weekendje weg zijn geweest Puerto Viejo, naar het strand. Het klinkt heel mooi, strand, maar dat was het niet. Het kwam het hele weekend met bakken uit de hemel, dus dat heeft geleid tot een weekend vol spelletjes, in restaurantjes zitten en stappen. Ook niet verkeerd, maar we hadden het weekend iets zonniger ingezien. Wat wel een leuk detail was, was dat we elke ochtend wakker werden met ‘zeegeluiden'. We sliepen namelijk in een huisje op het strand!

Tot slot zal ik nog even een kleine toelichting geven over magnetron-thee, leche condensada en brood-met-veel-te-lange-houdbaarheidsdatum.

- Thee maken ze hier door een kopje te vullen met water, in de magnetron op te warmen en er vervolgens een theezakje in te stoppen. M'n moeder (Ana) vindt het maar raar dat wij onze thee koken.

- Leche condensada, gecondenseerde melk, is een ingrediënt wat ze (of in ieder geval mijn moeder) hier redelijk vaak gebruiken. Ik had er wel eens eerder van gehoord, maar in Nederland heb ik nog nooit deze substantie gezien. Het smaakt trouwens best oké, maar het ziet er gewoon raar uit.

- Brood, zoals wij dat gesneden bij de bakker kopen, is hier alleen maar in een lang houdbare vorm te vinden. Het smaakt een beetje apart en is naar mijn idee echt belachelijk lang houdbaar. Wat dat betreft mis ik stiekem het lekkere verse (bruine!) brood uit Nederland wel een beetje.

Ik ben wel zo'n beetje aan het eind van mijn verhaal gekomen. Ik hoop dat jullie ook dit keer weer wijs zijn geworden uit mijn chaotische verhaal!

Heel veel liefs uit CR!

Merel

Ps. Nu ik zo nadenk ben ik nog één ding vergeten te vertellen. Toen ik net bezig was met het typen van het verhaal, heb ik mijn eerste aardbeving meegemaakt. Het was niet heel heftig, maar het huis was wel aan het trillen. Raar om mee te maken. Ik ben wel benieuwd wat de kracht op de schaal van richter was... morgen maar even naar het nieuws kijken!